%0 Journal Article %T تغییرات میزان ازت فرار و هیستامین ماهی کیلکا در روشهای نگهداری %J مجله علمی شیلات ایران %I موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور %Z 1026-1354 %A سلمانی, علی %A غلامی پور, سلیمان %A یوسفیان, مهدی %D 2001 %\ 06/22/2001 %V 10 %N 2 %P 31-40 %! تغییرات میزان ازت فرار و هیستامین ماهی کیلکا در روشهای نگهداری %K ازت فرار %K هیستامین %K ماهی کیلکا %R 10.22092/isfj.2001.115799 %X این تحقیق به منظور حفظ کیفیت ماهی کیلکا برای مصرف انسانی انجام گردیده است. در این مطالعه روشهای نگهداری ماهی کیلکا در مخزن آب سرد دریا و یخ خرد شده در فصول مختلف مورد بررسی قرار گرفته و با روش سنتی مقایسه شده است. برای این منظور از ماهی کیلکای نگهداری شده به روشهای فوق الذکر در زمانهای صفر (بلافاصله پس از صید)، پنج و ده ساعت پس از صید (از زمان صید تا رسیدن به محل نگهداری و یا عمل آوری) نمونه برداری گردید و تغییرات ازت فرار (TVN) و هیستامین مورد آزمایش قرار گرفت. میانگین میزان هیستامین تا 10 ساعت پس از صید طی چهار فصل در روش سنتی 10.3 mg/100 می باشد ولی در روشهای نگهداری در مخزن آب سرد و یخ خرد شده به ترتیب  2.2 mg/100و  1.5 mg/100بوده است. میانگین میزان ازت فرار تا 10 ساعت پس از صید طی چهار فصل در روش سنتی 22.3 mg/100 بود، در حالیکه میزان این فاکتور در روش های نگهداری در یخ خرد شده و مخزن آب سرد بترتیب 19 mg/100و 17 mg/100بوده است. بررسی نتایج نشان داده است که مقایسه تغییرات این عوامل در ماهی نگهداری شده به روش سنتی و روشهای دیگر از نظر آماری دارای اختلاف معنی داری می باشد (P<0.05). گر چه بین دو روش نگهداری ماهی در آب سرد دریا و یخ خرد شده از نظر عددی تفاوتی دیده می شود ولی از نظر آماری این تفاوت معنی دار نیست. در عین حال ماهی نگهداری شده در مخزن آب سرد از کیفیت مطلوبتری برخوردار است. بنابراین برای جلوگیری از کاهش کیفیت ماهی صید شده و عرضه آن برای مصارف انسانی، بهتر است که ماهی با این روش نگهداری گردد. %U https://isfj.areeo.ac.ir/article_115799_aa27b7738a23b72d2bdff57ca6c04958.pdf