2024-03-29T00:10:46Z
https://isfj.areeo.ac.ir/?_action=export&rf=summon&issue=12017
Iranian Scientific Fisheries Journal
1026-1354
1026-1354
1397
27
3
بررسی وضعیت خروج آبزیان از بخش های مختلف تور ترال ماهی به روش پاکت در آب های ساحلی چابهار
نوراله
جهانتیغ
سعید
گرگین
منوچهر
بابانژاد
صید ترال در آبهای خلیج فارس و دریای عمان توسط شناورهای کوچک و بزرگ ترالر به منظور صید انواع مختلف آبزیان بکار گرفته میشود. یکی از مسائل مطرح، میزان و چگونگی فرار آبزیان مختلف از این تور و بررسی راههای استانداردسازی این روش صید است. این تحقیق با هدف بررسی چگونگی و میزان فرار آبزیان از بخش های مختلف تور ترال طراحی گردید. عملیات نمونهبرداری با نصب چهار پاکت در قسمتهای مختلف تور ترال انجام شد. در پایان شش مرحله تورکشی تمامی محتویات صید داخل پاکتها بررسی شد و مورد زیست سنجی قرار گرفت. مقایسه بین چهار پاکت، نشان داد که بالاترین میانگین طولی آبزیان خارج شده از تور برای یالاسبی سر بزرگ (T. lepturus) با 5/72 سانتیمتر و کمترین میانگین طولی را پنجزاری کج پوزه (S. insidiator) با 2/5 سانتیمتر به ثبت رسیده است. بعلاوه ماهی حسون (S. tumbil) با 226 گرم بالاترین میانگین وزنی و میگوی ببری سبز (P. semisulcatus) با 7/1 گرم کمترین میانگین وزنی را در تمامی مراحل تورکشی به خود اختصاص دادند. بررسی پاکت ها نشان می دهد، که بیشترین میزان فرار (52/64 درصد) از پاکت نزدیک کیسه صورت گرفته است. مقایسه بین پاکت ها نیز نشان دهنده اختلاف معنی داری در میزان فرار آبزیان از چهار پاکت نصب شده بود و بیشترین میزان فرار در قسمتهای نزدیک کیسه تور اتفاق افتاد.
Trawl
Fish escape
Pocket method
Chabahar
2018
08
23
1
9
https://isfj.areeo.ac.ir/article_116921_4220d9cacc25ef63dfa34f2583862a93.pdf
Iranian Scientific Fisheries Journal
1026-1354
1026-1354
1397
27
3
تاثیر سطوح مختلف عصاره یوکا (Yucca schidigera) بر عملکرد رشد، راندمان تغذیه، ترکیبات بیوشیمیایی بدن ماهی کپور معمولی (Cyprinus carpio) و کیفیت آب محیط پرورش
حسین
آدینه
محمد
هرسیج
عافیه
ناظر
یکی از اهداف صنعت آبزیپروری، افزایش تولید ماهی با کمترین میزان استرس ناشی از ترشح آمونیاک است. گیاه یوکا (Yucca schidigera) از ساپونینهای استروئیدی، پلیساکاریدها و پلیفنلها تشکیل شده است که فعالیت فلور روده را برای بهبود فرآیند گوارش افزایش میدهد، همچنین ظرفیت جذب زیادی برای ترکیبات مضر فرار مانند آمونیاک و سولفید هیدروژن دارد. هدف از این مطالعه بررسی اثرات سطوح مختلف عصاره یوکا بر عملکرد رشد، تغذیه ماهی کپور (Cyprinuscarpio) و کیفیت آب محیط پرورش بهمدت 60 روز بود. تیمارهای آزمایشی شامل: تیمار T1 (شاهد، جیره بدون عصاره)، تیمارهای T2، T3 و T4 (بهترتیب جیره حاوی 5/0، 1 و 5/1 درصد عصاره یوکا) بود. در قالب طرح کاملاً تصادفی، تعداد 360 قطعه ماهی کپور معمولی با میانگین وزنی 04/0±40/2 گرم و طول 05/0±47/5 سانتیمتر در 12 تانک 40 لیتری ذخیرهسازی شد. سطوح مختلف عصاره بر روی غذای تجاری اسپری و در 4 نوبت روزانه مصرف شد. وزن نهایی در تیمار T4 در مقایسه با شاهد (T1) و سایر تیمارهای آزمایشی (T2 و T3) به طور معنیداری بالاتر بود (05/0p<). بطور مشابه، ضریب تبدیل غذایی (37/0±01/2) و نسبت کارایی پروتئین (01/0±17/0) به طور معنی داری نسبت به تیمار شاهد (بهترتیب 31/0±71/2 و 01/0±14/0) بهتر بود. ترکیبات بیوشیمیایی لاشه اختلاف معنیدار آماری بین تیمارهای مختلف نشان داد (05/0p<). آنالیز ترکیبات بدن نشان داد که کمترین مقدار پروتئین و بیشترین مقدار چربی در تیمار T4 بترتیب 63/2±87/62 درصد و 55/1±29/26 درصد بدست آمد. پارامترهای فیزیکی و شیمیایی در محدوده توصیه شده برای ماهی کپور بود. تیمارهای آزمایشی نسبت به تیمار شاهد کمترین مقدار آمونیاک و بیشترین مقدار نیترات در محیط آبی پرورش را داشتند. نتایج این آزمایش نشان داد که، استفاده از عصاره یوکا میتواند باعث بهبود وضعیت رشد، تغذیه، ترکیبات لاشه و همچنین کیفیت آب محیط پرورش ماهی کپور معمولی شود.
Cyprinus carpio
Yucca schidigera extract
Growth parameters
Carcass composition and water quality
2018
08
23
11
21
https://isfj.areeo.ac.ir/article_116923_1b2635fd7407b6223c7b93d6094c55b8.pdf
Iranian Scientific Fisheries Journal
1026-1354
1026-1354
1397
27
3
بررسی میزان تجمع سموم آلدرین، دیازینون و اندرین در بافت عضله خوراکی ماهیهای اقتصادی تالاب انزلی
مینا
سیف زاده
علیرضا
ولی پور
قربان
زارع گشتی
علی اصغر
خانی پور
این تحقیق با هدف بررسی میزان تجمع و مقایسه میزان سموم آلدرین، دیازینون و اندرین در بافت عضله خوراکی ماهی های کپور معمولی، اردک ماهی، کاراس، لای ماهی و اسبله ایستگاههای غرب، مرکزی و شرق تالاب انزلی با استانداردهای سازمان بهداشت جهانی انجام شد. میزان تجمع سموم ارگانوکلره در گوشت ماهی توسط دستگاه کروماتوگرافی گازی مجهز به آشکارساز ربایش الکترون و سموم ارگانوفسفره با استفاده از کروماتوگرافی گازی GC/MS اندازه گیری شد. بیشترین غلظت دیازینون در اردک ماهی از ایستگاه تالاب شرق با غلظت ppb25/20 بود. در میزان سموم دیازینون و آلدرین در عضله خوراکی ماهیان مورد مطالعه از ایستگاههای مختلف تفاوت معنیداری مشاهده نشد (P>0/05). بیشترین مقدار سم اندرین در گوشت ماهی کپور در ایستگاههای غرب و شرق اندازهگیری شد. نتایج بهدستآمده از اندازهگیری این سم در کپور ماهی در مقایسه با سایر ماهیان مورد مطالعه معنیدار بود (P<0/05). مقدار آلدرین در ماهی کاراس در مقایسه با سایر ماهیان مورد مطالعه معنیدار بود (P<0/05). بر اساس نتایج بهدستآمده و کاهش معنی دار سموم اندرین، آلدرین و دیازینون در مقایسه با حد مجاز اعلام شده از سوی سازمان بهداشت جهانی، میتوان نتیجه گیری کرد که از نقطه نظر بهداشت مواد غذایی خطری مصرفکنندگان را تهدید نمیکند.
Organochlorine pesticide
Organophosphorus pesticide
Commercially important fish
Anzali Wetland
Edible muscle tissue
2018
08
23
23
30
https://isfj.areeo.ac.ir/article_116858_7ee04d6e486db968e174d9d6dfd3913a.pdf
Iranian Scientific Fisheries Journal
1026-1354
1026-1354
1397
27
3
اثر پربیوتیک گالاکتوالیگوساکارید بر رشد، بازماندگی و برخی شاخصهای ایمنی ذاتی لارو قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss)
محسن
علی
پریا
اکبری
سیاووش
سلطانیان
امین غلام
حسینی
پربیوتیکها مواد غذایی غیرقابل هضم می باشند که با تحریک اختصاصی رشد و یا فعالیت باکتریهای تخصصی ارتقاء دهنده سلامت، اثر مفیدی روی میزبان میگذارند. تحقیق حاضر بهمنظور بررسی اثر مکمل غذایی گالاکتوالیگوساکارید بر رشد، بازماندگی و برخی شاخصهای ایمنی لارو قزل آلایرنگین کمان (Oncorhynchus mykiss) به مدت 60 روز صورت گرفت. در این مطالعه، تعداد 360 قطعه لارو قزل آلایرنگین کمان با میانگین وزنی g 01/0±13/0 در یک طرح کاملا تصادفی به 4 تیمار آزمایشی و 3 تکرار ( با تعداد 10 قطعه در هر تکرار) تقسیم شدند و بهترتیب با رژیمهای غذایی حاوی 0، 1، 2 و 3 % گالاکتوالیگوساکارید مورد تغذیه قرار گرفتند. نتایج حاصله نشان داد که بالاترین، افزایش وزن بهدست آمده، ضریب رشد ویژه و نسبت کارایی پروتئین در تیمار حاوی 2 و 3 % گالاکتوالیگوساکارید مشاهده شد که با بقیه تیمارها دارای تفاوت معنیدار بود (05/0>p). بیشترین فعالیت لیزوزیم، پروتئین تام، گلوبولین، آلبومین، وزن نهایی و بقاء در تیمارحاوی 2% گالاکتوالیگوساکارید مشاهده شد که با بقیه تیمارها تفاوت معنیداری را نشان دادند (05/0>p). بر اساس نتایج این تحقیق، افزودن 2 % گالاکتوالیگوساکارید در جیره غذایی ماهی قزل آلایرنگین کمان بهمنظور بهبود شاخصهای رشد، بقاء و پاسخهای ایمنی ذاتی در این ماهی موثر است.
Oncorhynchus mykiss
Prebiotic
Growth parameters
innate immunity
2018
08
23
31
39
https://isfj.areeo.ac.ir/article_116928_74f054c71802ee700832261015492e83.pdf
Iranian Scientific Fisheries Journal
1026-1354
1026-1354
1397
27
3
بررسی و تعیین میزان برخی عناصر فلزی درماهیان رودخانه ارس در محدوده استان آذربایجان شرقی (95-1394)
مسطوره
دوستدار
محمود
رامین
حسن
نصرالله زاده ساوری
محمد علی
افرایی
رحیمه
رحمتی
در این بررسی میزان برخی فلزات سنگین (مس، مولیبدن، آرسنیک و جیوه) در ماهیان رودخانه ارس در چهار ایستگاه (از شهرستان جلفا تا 25 کیلومتر بعد از مرز نوردوز) طی چهار فصل، تابستان، پاییز و زمستان 1394 و بهار 1395 تعیین شد. تعداد 38 نمونه از ماهیهای رودخانه به وسیله الکتروشوکر و تور سالیک صید شدند. میزان فلزات سنگین با استفاده از یک دستگاه جذب اتمی در بافت عضله ماهی هااندازه گیری شدند. همچنین فاکتور تجمع زیستی برای هر کدام از گونهها محاسبه شد. نتایج نشان داد فاکتور تجمع زیستی برای فلز مولیبدن بالاترین و فلز آرسنیک کمترین مقدار را دارا میباشد. بیشترین غلظت مس در سس ماهی کورا با میانگین 3/11±6/13 میکروگرم بر گرم وزن خشک و برای عنصر مولیبدن در ماهی خیاطه با میانگین بیشترین غلظت (9/4±7/11) میکروگرم بر گرم وزن خشک نشان داده شده است. میانگین غلظت جیوه (5/1±1/13 میکروگرم بر کیلوگرم وزن خشک) در ماهی مروارید بیشترین بوده است. در خصوص عنصر آرسنیک نیز از آنجایی که در تعداد معدودی از ماهیان آنالیز گردید بیشترین غلظت در ماهی خیاطه ثبت گردید. براساس آزمون آماری ANOVA بین میانگین غلظت مس در گونههای مختلف، اختلاف معنی داری وجود داشت (05/0p<) و آزمون دانکن گونه ماهی مروارید را از سایر گونهها تفکیک کرده است.
Heavy metals
Fish species
Pollution
Aras River
East Azerbaijan
2018
08
23
41
49
https://isfj.areeo.ac.ir/article_117007_eec0ce24ac20e828427a3e39f1250294.pdf
Iranian Scientific Fisheries Journal
1026-1354
1026-1354
1397
27
3
بهبود پایداری اکسیداتیو میگوی (Metapenaeus stebbingi)پخته آماده مصرف با استفاده از اسانس های ترخون و مرزه طی نگهداری در سردخانه
مریم
عزیزخانی
فهیمه
توریان
در این مطالعه، پایداری اکسیداتیو میگوی (Metapenaeus stebbingi)پخته آماده مصرف تحت تاثیر افزودن اسانس های ترخون و مرزه طی دوره 3 ماهه نگهداری در سردخانه مورد بررسی قرار گرفت. نمونه های میگو با اسانس های ترخون(Artemisia dracunculus L.) و مرزه (Satureja hotensis L.) تیمار و به روش های مختلف (سرخ کردن، طبخ در فر و بخارپز) پخته شدند. طی نگهداری در حالت انجماد، هیدرولیز چربی با اندازه گیری اسیدهای چرب آزاد و میزان اکسیداسیون از طریق اندازه گیری عدد پراکسید و تیوباربیتوریک اسید ارزیابی شد. از آنتی اکسیدان سنتزی بوتیل هیدروکسی تولوئن[1] (BHT) جهت مقایسه فعالیت آنتی اکسیدانی استفاده شد. در پایان دوره نگهداری، بالاترین میزان اسیدهای چرب آزاد (پس از شاهد) در نمونه های حاوی مرزه بخارپزشده (2/3 درصد اسید اولئیک) و کمترین میزان در نمونه های حاوی مرزه و ترخون سرخ شده (11/1 و 75/1 درصد اسید اولئیک) مشاهده شد. پائین ترین عدد پراکسید نیز پس از BHT در میگوی بخارپز حاوی ترخون (92/0 میلی اکی والان/کیلوگرم چربی) مشاهده گردید. عدد تیوباربیتوریک اسید در نمونه های سرخ شده و پخته در فر حاوی اسانس مرزه (55/0 و 42/0 میلی گرم مالون آلدهید/کیلوگرم چربی) بیشتر از نمونه های حاوی ترخون (44/0و 38/0 میلی گرم مالون آلدهید/کیلوگرم چربی) بود. نتایج مطالعه حاضر نشان داد که اسانس های ترخون و مرزه اکسیداسیون چربی را در محصول به تعویق می اندازد و نمونه های تیمار شده با اسانس ترخون دارای اسید چرب آزاد، شاخص پراکسید و تیوباربیتوریک اسید پائین تری نسبت به نمونه های حاوی اسانس مرزه و نیز شاهد بودند. همچنین، بهترین زمان نگهداری محصول با استفاده از اسانس های ترخون و مرزه برای نمون های سرخ شده، پخته در فر و بخارپز، به ترتیب، 1، 2 و 3 ماه بود. [1] Butylated hydroxytoluene:
Antioxidant
cold store
Savory
Shrimp
Tarragon
2018
08
23
51
63
https://isfj.areeo.ac.ir/article_117015_61be40c7ab6cbb3ee048c58d21795191.pdf
Iranian Scientific Fisheries Journal
1026-1354
1026-1354
1397
27
3
بررسی روند تکامل دهان و تعیین اندازه آن در لارو و بچه ماهی سیاه کولی (Vimba vimba)
سارا
جلالی
شهلا
جمیلی
محمد
صیاد بورانی
احسان
رمضانی فرد
ابوالفضل
سپهداری
در این پژوهش روند تکامل مورفولوژیک دهان، به جهت اهمیت تعیین اندازه غذای پلت در زمان شروع تغذیه خارجی با توجه به اندازه دهان در لارو و بچه ماهی سیاه کولی (Vimba vimba) از لحظه تفریخ تا مرحله رها سازی به دریا به مدت 60 روز بررسی شد. نمونه برداری بصورت کاملاً تصادفی و از روز 1 تا 8 پس از تفریخ بصورت روزانه و سپس با فواصل 2، 5 و 10 روزه تا روز 60 پس از تفریخ انجام شد. بررسی مورفولوژی دهان با استفاده از میکروسکوپ الکترونی نگاره (SEM) انجام شد. همچنین طول فک بالا و پایین و اندازه شکاف دهان در زوایای°45 و °90 به منظور ارزیابی اندازه غذای پلت محاسبه شد. در روز 1 پس از تفریخ، حفره دهانی باز و در لارو 2 روزه، پاپیلاهای فیلیفرم و لبها شروع به شکلگیری کردند. در روز سوم، شروع تشکیل جوانههای چشایی بود و در روز چهارم، دهان هلالی شکل و ساختار پاپیلا کاملاً مشخص بود. در روز هشتم تعدادی نوروماست در اطراف دهان مشاهده گردید. در نهایت میتوان نتیجه گرفت که لارو V. vimba احتمالا قادر به بلع، هضم و جذب غذای پلت همزمان با آغاز تغذیه خارجی به همراه غذای زنده از روز 8 پس از تفریخ با اندازه 110 میکرومتر میباشد. به طوری که از روز 20 پس از تفریخ تا پایان دوره پرورش، لاروها میتوانند تنها از غذای دستی استفاده نمایند.
Vimba vimba
Development
Mouth morphology
Size determination
2018
08
23
65
73
https://isfj.areeo.ac.ir/article_117012_1af8df950373ca23c50e7d9e82dd9995.pdf
Iranian Scientific Fisheries Journal
1026-1354
1026-1354
1397
27
3
تأثیر آنزیم فیتاز و سبوس گندم موجود در جیره غذایی بر برخی شاخصهای رشد و عملکرد جذب فسفر در بچه ماهیان کپور معمولی (Cyprinus carpio)
نگار
محمدی
سید پژمان
حسینی شکرابی
مهدی
شمسایی مهرجان
در این تحقیق تأثیر جیره غذایی حاوی مقادیر مختلف آنزیم فیتاز و سبوس گندم بر برخی شاخص رشد و عملکرد جذب فسفر در بچه ماهیان کپور معمولی در مدت 60 روز بررسی شد. تعداد 180 عدد بچه ماهی کپور معمولی (وزن 1±20 گرم) در 6 گروه آزمایشی شامل گروه شاهد بدون هرگونه افزودنی (جیره پایه)، تیمار 1 (جیره پایه+ IU/Kg2000 آنزیم فیتاز)، تیمار 2 (جیره پایه+ IU/Kg4000 آنزیم فیتاز)، تیمار 3 (جیره پایه+ g/kg 20 سبوس گندم)، تیمار 4 (جیره پایه+ g/kg 40 سبوس گندم) و تیمار 5 (جیره پایه+ IU/Kg2000 آنزیم فیتاز+ 20 گرم بر کیلوگرم سبوس گندم) بصورت تصادفی تقسیم شدند. بیشترین درصد افزایش وزن بدن (76/4±02/150 گرم)، بیشترین ضریب رشد ویژه (19/0±65/0 درصد) و بیشترین ضریب چاقی (26/0±20/3 درصد) در تیمار 5 مشاهده شد (05/0p<). درحالیکه پایینترین ضریب تبدیل غذایی (70/0±53/2) در تیمار 5 مشاهده شد (05/0p<). همچنین، بیشترین مقدار فسفر استخوان در تیمار 5 (ppm 003/0±54/2) ثبت شد (05/0p<). نتایج نشان داد که استفاده از 2000 واحد بین المللی بر کیلوگرم آنزیم فیتاز و 20 گرم بر کیلوگرم سبوس گندم در جیره غذایی باعث بهبود عملکرد شاخصهای رشد و جذب فسفر در استخوان بچه ماهیان کپور معمولی میشود.
Phytase
wheat bran
common carp
Growth
Phosphorus
2018
08
23
78
83
https://isfj.areeo.ac.ir/article_117016_28fafa15d9bbfe18c06b78690fbc6001.pdf
Iranian Scientific Fisheries Journal
1026-1354
1026-1354
1397
27
3
بهینه سازی رشد و میزان چربی و کلروفیل ریزجلبک Chlorella vulgaris در سطوح مختلف نیتروژن، فسفر و دوره نوری با استفاده از طراحی مرکب مرکزی (CCD)
آریا
وزیرزاده
حامد
مقدس زاده
در این پژوهش، تاثیر غلظت نیترات (2250–750 میلیگرم بر لیتر)، غلظت فسفات (60–20 میلیگرم بر لیتر) و دورهی نوری (24–8 ساعت روشنایی) بر رشد و میزان چربی و کلروفیل ریزجلبک Chlorella vulgarisبا استفاده از روش طراحی مرکب مرکزی (CCD) مورد بررسی قرار گرفت. صحت مدل کوادراتیک مورد استفاده برای توصیف تاثیر متغییرهای ورودی در پاسخ های مشاهده شده با استفاده از آزمون F و آنالیز واریانس و آنالیز رگرسیون تایید شد. نتایج این تحقیق نشان داد که حداکثر نرخ رشد (88/255 میلیون سلول در میلی لیتر) و همچنین حداکثرکلروفیل کل (34/15 درصد) در دورهی نوری 16 ساعت روشنایی، غلظت اولیهی نیترات (1500 میلیگرم بر لیتر) و غلظت اولیهی فسفات (40 میلیگرم بر لیتر) حاصل شد. حداکثر میزان چربی کل (74/ 17 درصد) در دورهی نوری 24 ساعت روشنایی، غلظت اولیهی نیترات (750 میلیگرم بر لیتر) و غلظت اولیهی فسفات (20 میلیگرم بر لیتر) حاصل شد. غلظتهای بهینهی نیترات و فسفات و دوره نوری جهت دستیابی همزمان به حداکثر تراکم سلولی، کلروفیل کل و چربی کل نیز مورد بررسی قرار گرفت.
Environmental and nutritional conditions
Chlorella vulgaris
biochemical components
2018
08
23
85
95
https://isfj.areeo.ac.ir/article_117018_b0584e09051c750d8bcd0a5f67939e1d.pdf
Iranian Scientific Fisheries Journal
1026-1354
1026-1354
1397
27
3
ارزیابی مکمل های غذایی باکتری Pediococcus acidilactici و قارچ خوراکی Agaricus bisporus بر شاخص-های ایمنی موکوس پوست ماهی کپور معمولی (Cyprinus carpio) در مواجهه با نانو ذرات نقره
سیدرضا
خالقی
سید علی اکبر
هدایتی
حدیثه
کشیری
حامد
پاک نژاد
سید حسین
حسینی فر
هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر مکملهای غذایی باکتری Pediococcus acidilactici و پودر قارچ خوراکیAgaricus bisporus بهصورت مجزا و ترکیبی (مکمل ترکیبی) بر شاخصهای ایمنی موکوس پوست ماهی کپور معمولی (Cyprinus carpio) در مواجهه با نانو ذرات نقره بود. در این بررسی از 180 عدد ماهی با میانگین وزن 4/0 ±6/29 گرم به چهار تیمار باکتری (1 گرم باکتری در کیلوگرم غذا)، پودر قارچ (10 گرم در کیلوگرم غذا)، مکمل ترکیبی حاوی باکتری و پودر قارچ خوراکی (1 گرم باکتری و 10 گرم قارچ در کیلوگرم غذا) و شاهد (تغذیه بدون مکمل غذایی) و هر تیمار با 3 تکرار (15 عدد ماهی در هر تکرار) تقسیم و به مدت 60 روز تغذیه گردیدند. پس از پایان دوره تغذیه، ماهیان به مدت 14 روز در معرض غلظت تحت کشنده نانو ذرات نقره (1 میلیگرم در لیتر) قرار گرفتند. نمونهبرداری از موکوس پوست جهت سنجش پارامترهای مرتبط با ایمنی در روزهای 1، 7 و 14 رویارویی با نانو ذرات نقره، هر بار با 5 عدد ماهی از هر تیمار صورت پذیرفت. نتایج نشان داد فعالیت آنزیمهای لیزوزیم و فسفاتاز قلیایی و میزان پروتئین محلول و ایمنوگلوبولین کل در تیمارهای حاوی مکملهای غذایی نسبت به تیمار شاهد در روزهای مختلف در مواجهه با نانو ذرات نقره قرار داشتند، افزایش معنادار داشتند (05/0p<) و در روز 14 بیشترین مقدار را داشتند. همچنین با وجود آنکه پارامترهای سنجیده شده طی 14 روز در تیمار شاهد روند افزایشی داشت، ولی نسبت به تیمارهای آزمایشی کمتر بود. تیمارهای آزمایشی ترکیبی، باکتری و پودر قارچ خوراکی به ترتیب بیشترین تأثیر را بر شاخصهای ایمنی موکوس پوست ماهیان کپور معمولی که در معرض نانو ذرات نقره قرار گرفته بودند، نشان دادند.
Immune system
Dietary supplements
lysozyme
Alkaline phosphatase
Soluble protein
Immunoglobulin
2018
08
23
97
109
https://isfj.areeo.ac.ir/article_117049_8babcd48c2fb1873732494c4b42d176d.pdf
Iranian Scientific Fisheries Journal
1026-1354
1026-1354
1397
27
3
مقایسه خصوصیات کیفی خمیر ماهی آماده مصرف تولید شده از گوشت چرخ کرده ماهی کیلکا (Clupeonella cultriventris) و کپور نقره ای (Hypophthalmichthys molitrix)
فاطمه
نوغانی
قربان
زارع گشتی
مینا
سیف زاده
یزدان
مرادی
ژاله
خوشخو
یاسمن
اعتمادیان
صغری
کمالی
هدف از این تحقیق تعیین خصوصیات کیفی خمیر ماهیآماده مصرف تولید شده از گوشت چرخ کرده ماهی کیلکا (Clupeonella cultriventris) و کپور نقره ای(Hypophthalmichthys molitrix و مدت زمان ماندگاری آن در دمای یخچال بود. این خمیر به صورت تلفیقی در 5 تیمار شامل مقادیر 100، 75، 50 و 25 درصداز گوشت ماهیان مورد عمل آوری و نمونه ها در دمای oc 4 به مدت 40 روز نگهداری گردیدند. میزان ازت فرار در تیمارهای آزمایشی طی زمان تغییرات افزایشی داشت . این فاکتور بین 25/31 - 25/15 میلی گرم بر 100 گرم گوشت در تیمارهای آزمایشی متغیر بود. این فاکتور در تیمار 100٪ گوشت چرخ شده کپور نقره ای تا پایان مدت زمان نگهداری در محدوده استاندارد بود. میزان تیوباربیوتیک اسید در تیمارهای آزمایشی طی مدت زمان نگهداری افزایش یافت. این فاکتور بین 11/2 – 13/0 میلی گرم مالون دی آلدئید در1000 گرم در تیمارهای آزمایشی متغیر بود. این فاکتور در تیمار100 درصد گوشت چرخ شده کپور نقره ای بعد از پایان مدت زمان نگهداری در محدوده استاندارد (کمتر از 8/1 میلی گرم بر کیلوگرم روغن) بود. در سایر تیمارها بعد از 30 روز از حد استاندارد خارج شد. تغییرات pH در تیمارها کاهش معنی دار نشان نداد (05/0(P>. این فاکتور طی مدت زمان ماندگاری در تیمار ای آزمایشی بین 51/5 – 93/5 متغیر بود. رشد و نمو و تشکیل کلنی باکتری و کلی فرم و کپک و مخمر مشاهده نشد. کیفیت حسی در تیمار 100٪ گوشت چرخ شده کپور نقره ای بهتر از سایر تیمارها بود. رطوبت و ارزش غذایی در تیمارهای آزمایشی طی مدت زمان نگهداری کاهش معنی دار نداشت (05/0(P>. بر اساس نتایج تیمار 100٪ گوشت چرخ شده کپور نقره ای در مقایسه با سایر تیمارها از کیفیت بهتری برخوردار بود (05/0(P<.
Sensory evaluation
Fish paste
Silver carp
minced meat
Kilka
2018
08
23
111
120
https://isfj.areeo.ac.ir/article_117057_20d65c7b9459270da1d3c819ea91c396.pdf
Iranian Scientific Fisheries Journal
1026-1354
1026-1354
1397
27
3
تأثیر افزودن سطوح مختلف مکمل پودر زیره سبز (Cuminum cyminum) بر شاخصهای رشد، بازماندگی و ترکیبات شیمیایی لاشه میگوی سفید غربی (Litopenaeus vannamei)
محمد
شیخ اسدی
سید جلیل
ذریه زهرا
احمد
رفیعی پور
لاله
یزدان پناه
قنبر
سیرپور
اثر سطوح مختلف مکمل گیاهی پودر زیره سبز بر شاخصهای رشد، بازماندگی و ترکیب شیمیایی بدن میگوی سفید غربی در تابستان 1395 به مدت 56 روز در مرکز تکثیر و بازسازی ذخایر آبزیان خلیج فارس مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور، 4 گروه از میگوها با میانگین وزنی 03/0±45/3 گرم در تانکهای فایبرگلاس 300 لیتری با تراکم 60 عدد میگو در هر تانک، با سطوح مختلف (5/0، 1 و 5/1 درصد) مکمل خوراکی حاویپودر زیره سبز با 3 تکرار غذادهی شدند. در انتهای دوره شاخصهای رشد (میانگین افزایش وزن بدن، درصد افزایش وزن بدن، ضریب رشد ویژه و ضریب تبدیل غذایی)، درصد بازماندگی و ترکیبات شیمیایی بدن تیمارهای آزمایشی با تیمار شاهد مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج بهدست آمده نشان داد، که تیمار تغذیه شده با سطح 1 درصد پودر زیره سبزاز شاخصهای رشد بهتر و بازماندگی بیشتری نسبت به سایر تیمارها برخوردار بود (05/0>p). در رابطه با آنالیز بیوشیمیایی لاشه، نتایج نشانگر افزایش معنیدار میزان پروتئین و چربی و کاهش معنیدار رطوبت در تیمارهای پودر زیره سبز در مقایسه با تیمار شاهد بود (05/0>p). نتایج این تحقیق نشان داد که سطح 1 درصد پودر زیره سبز در جیره غذایی، میتواند جهت بهبود عملکرد رشد، بازماندگی و کیفیت لاشه میگوی سفید غربی مورد استفاده قرار گیرد.
cumin
Growth parameter
Carcass composition
Growth stimulate
Litopenaeus vannamei
2018
08
23
121
130
https://isfj.areeo.ac.ir/article_117059_20cd6f09db4831c4b3efb9054591507d.pdf
Iranian Scientific Fisheries Journal
1026-1354
1026-1354
1397
27
3
کارایی ابزار صید بکار برده شده در صید ماهی شیر(Scombromoros commerson) با تاکید بر تورهای گوشگیردردریای عمان- آبهای ساحلی استان سیستان و بلوچستان
سید عباس
حسینی
شیروان
عنایتی
کارایی صید چشمه تورهای مختلف گوشگیر و قلاب کشی برای صید ماهی شیر در آبهای ساحلی استان سیستان و بلوچستان در سال 1386 مورد بررسی قرار گرفت. در تورهای گوشگیر با اندازه کشیده چشمه 57 تا 110 میلی متر و نخ مونوفیلامنت (تک رشته ای) و یا مولتی فیلامنت (چند رشته ای) دامنه طولی صید شده برای ماهی شیر 40 تا 78 سانتی مترطول چنگالی بوده است که تمام ماهیان صید شده نابالغ بودند. در چشمه تور 146 میلی متر و 171 میلی متر دامنه طولی این گونه بیشتر گردید که فراوانی صید ماهیان نابالغ در این تورها به ترتیب 19 و 11 بوده است. در مجموع، اکثر ماهیان از طریق تنه گیر درچشمه تورها گیرکردند. دامنه طولی ماهی شیردر ابزارصید قلاب کششی بین 52 تا 147 سانتی متر بوده است، که بیش از 50درصد ماهیان صید شده نابالغ بودند. نسبت صید ماهی شیر در تورهای با اندازه چشمه 57 تا 110 میلی متر در حدود 13 درصد کل ترکیب صید می باشد، که این چشمه ها به عنوان تورهای شوریده ای در این منطقه می باشند. سهم صید ماهی شیر در چشمه تورهای 133، 146 و 171میلی متر به ترتیب 1/1، 3/52 و 9/18 درصد می باشد، که چشمه تور 146 میلی متر به عنوان تور غالب صید این گونه می باشد. اجرای ممنوعیت استفاده از چشمه تورهای 57 تا 110 میلی متر برای صید ماهی شیر الزامی می باشد، که به نظر می رسد استفاده از تورهای با اندازه چشمه 146 میلی متر و بزرگتر برای صید مسئولانه ماهی شیر مناسب می باشند. با این وجود، پیشنهاد چشمه تور استاندارد نیاز به بررسی مجدد در آزمایشات میدانی دارد.
Gillnets
Kingfish
Immature fish
Tigertooth croaker gillnets
Oman Sea
2018
08
23
131
140
https://isfj.areeo.ac.ir/article_117174_8384f982eba33df6678930d983a89252.pdf
Iranian Scientific Fisheries Journal
1026-1354
1026-1354
1397
27
3
ارزیابی سمیت سوسپانسیون آبی نانوذرات مگنتیت(Fe3O4) بر شاخصهای زیستی آب شور (بارناکل) و آب شیرین (روتیفر)
سکینه
مشجور
مرتضی
یوسف زادی
مجتبی
علیشاهی
با توجه به احتمال رهایش نانو ذرات به زیستبوم آبی، محدودیت گزارشهای موجود و عدم شناخت صحیح از واکنشهای زیستی احتمالی آنها با زیستمندان آبزی، در پژوهش حاضر سمیت سوسپانسیون آبی نانو ذرات مگنتیت (Fe3O4)در جانداران زئوپلانکتونی مدل چون لارو بارناکل Amphibalanus amphitrite(شاخص آب شور)و روتیفرBrachionus rotundiformis(شاخص آب شیرین/ لب شور) ارزیابی گردید. برای این منظور غلظتهای متوالی (0 ،10، 50، 100، 200، 500 میلیگرم در لیتر) از نانوذرات مگنتیت در پلیتهای 24 خانه و در 5 تکرار تهیه شده و پس از معرفی زئوپلانکتونهای مذکور (50 ناپلی بارناکل و20 نوزاد روتیفر به هر چاهک)، حساسیت نمونهها به سمیت نانوذرات در بازه زمانی 12 تا 48 ساعت ارزیابی شد. نتایج در پژوهش حاضر نشان میدهد که اثراتسمیت نانو ذرات مگنتیت بر لارو ناپلیوس بارناکل و نوزادان روتیفر با افزایش غلظت و نیز با افزایش مدت زمان رویارویی روند افزایشی را به دنبال داشته است و تفاوتها میان تیمار و گروه شاهد معنیدار بوده است(p<0.05). با این وجود، نرخ مرگ میر در بالاترین غلظت (mg/l 500) پس از 48 ساعت در بارناکلها برابر 62% ( mg/l5/466LC50= ) و در روتیفرها 34% (mg/l1000EC50>) بوده است. صرفنظر از تفاوتهای گونهای بارناکل و روتیفر، بنابر نتایج بدست آمده نانو ذرات مگنتیت در گروه آلاینده های غیرسمی برای این دو جانور زئوپلانکتونی قرار میگیرند.
Toxicity
Biomarker
zooplankton
Fe3O4 nanoparticles
Salinity
2018
08
23
141
151
https://isfj.areeo.ac.ir/article_117175_16d3cb213a40889d45e03d90d556c70d.pdf
Iranian Scientific Fisheries Journal
1026-1354
1026-1354
1397
27
3
ردیابی تغییرات بیان ژن ویتلوژنین در کبد و تخمدان ماهی سفید دریای خزر(Rutilus frisii Kutum) در مواجهه با فیتواستروژن های جنیستئین و بتاسیتوسترول
داود
محمدرضائی
جنیستئین، بتاسیتوسترول، ویتلوژنین، بیان ژن ، ماهی سفید
Genistein
β-sitosterol
Vitellogenin
Gene expression
Rutilus frisii kutum
2018
08
23
153
158
https://isfj.areeo.ac.ir/article_117009_b88fa6653731c8870f756495ecc567cc.pdf
Iranian Scientific Fisheries Journal
1026-1354
1026-1354
1397
27
3
اثرات میزان غذادهی بر رشد و کارایی تغذیه بچه ماهی صبیتی(Sparidentex hasta) در مرحله نرسری
مجتبی
ذبایح نجف آبادی
منصور
طرفی موزان زاده
اسمعیل
پقه
جاسم
غفله مرمضی
سید جواد
حسینی
شاهپور
مهرجویان
رحیم
اصولی
حمید
سقاوی
جواد
منعم
رضا
نهاوندی
سطح تغذیه، مرحله نرسری، شاخص های رشد، ماهی صبیتی
Feeding rate
Nursery Phase
growth indices
Sobaity seabream
2018
08
23
159
163
https://isfj.areeo.ac.ir/article_116929_866b8c8d9436c808ea213ac7152a5bed.pdf