بررسی ساختار ژنتیکی ماهی سوکلا Rachycentron canadum با استفاده از نشانگرهای ریز ماهواره

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

چکیده

 



در این مطالعه تنوع ژنتیکی ماهی سوکلا در خلیج فارس و دریای عمان با استفاده از روش ریز ماهواره بررسی گردید. در زمستان 1385 و بهار 1386 حدود 5-3 گرم از بافت نرم انتهای باله سینه ای و باله پشتی 184 نمونه ماهی جدا و در الکل اتیلیک خالص (96 درصد) تثبیت شد. واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR) با استفاده از 10 جفت آغازگر ریز ماهواره صورت گرفت. دندروگرام فاصله ژنتیکی با استفاده از نرم افزار ژنتیکی MEGA 4.0.2 ترسیم گردید. حداکثر مقدار Fst (063/0) براساس آزمون AMOVA بین نمونه های بندر دیر با نمونه های پزم که دارای کمترین میزان جریان ژنی (7/3) است، مشاهده گردید. میزان Rst براساس آزمون AMOVA بین مناطق واقع در یک ناحیه نمونه برداری غیرمعنی دار ولی بین مناطق واقع در نواحی مختلف معنی دار بود (P<0.01). براساس درخت فیلوژنی رسم شده، مناطق مختلف به دو خوشه تقسیم شدند، خوشه اول شامل مناطق بوشهر و دیر بوده و خوشه دوم از آن منشعب شده و به دو گروه تقسیم شده است گروه اول شامل نمونه های مناطق پزم و بریس و گروه دوم شامل نمونه های مناطق بندر لنگه و بندرعباس می باشد. ماهی سوکلا در خلیج فارس و دریای عمان احتمالاً دارای 3 جمعیت مجزا است که شامل جمعیت های بوشهر، هرمزگان و چابهار می باشد.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

INVESTIGATION ON GENETIC STRUCTURE OF COBIA (RACHYCENTRON CANADUM) USING MICROSATELLITE MARKERS

نویسندگان [English]

  • S. Rezvani
  • M. Salari
  • A. Savari
  • H. Zolgharnein
  • M. Nabavi
چکیده [English]

The genetic diversity of Cobia, Rachycentron canadum populations in the Persian Gulf and Oman Sea were assessed using mietosatellite technique. We removed about 3-5g of pectoral and dorsal fin tissue from 184 samples in winter 2006 and spring 2007, and stored it in pure ethylic alcohol (96%). Polymerase chain reactions (PCR) were conducted on the target DNA using 10 paired microsatellite primers. The dendrogram was constructed and drawn using MEGA software package version 4. Based on the analysis of molecular variance, the highest Fst(0.063) was observed when comparing specimens from Dayer Port and Pozm zones. Significant differences (P<0.01) were not observed between Rst recorded for the specimens studied in the same region but were observed between Rst recorded for different regions. The dendrogram of genetic distance showed two major clusters: the Bushehr and Dayer populations were in one cluster, and the remaining four populations in the other. The second cluster was further separated into two sub-clusters: the Lengehand Bandar Abbas populations composed one cluster and the Pozm and the Beris populations were in the other cluster. The present study showed that at least three different populations of R. canadum are living in the Persian Gulf and Oman Sea. The populations include Bushehr, Bandar Abbas and Chabahar populations.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Rachycentron canadum
  • MICROSATE LLITE
  • Persian Gulf
  • Oman Sea