بررسی پروتئین متالوتیونین بعنوان نشانگر زیستی آلودگی جیوه در ماهی زورک (Scatophagus argus)

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

چکیده

 



بررسی انواع نشانگرهای زیستی در تعیین میزان و نوع آلودگی و نیز تعیین سطح سلامت اکوسیستمهای دریایی در طرح های پایش زیست محیطی از اهمیت ویژه ای برخوردار می باشد. در این راستا، میزان تجمع زیستی فلز جیوه و بیوسنتز متالوتیونین بعنوان نشانگر زیستی این فلز در بافتهای کبد و آبشش ماهی زروک پس از قرارگیری در معرض غلظت های متفاوت جیوه (10، 20 و 30 میکروگرم بر لیتر) در طول 24، 48 و 72 ساعت مورد ارزیابی قرار گرفته است. میزان تجمع زیستی جیوه توسط روش Cold Vapor Atomic Absorption Spectrometry، Unicam 919، UK (CVAAS) میزان متالوتیونین توسط روش ELISA اندازه گیری شده است. بافتهای مختلف ماهی نسبت به تحریک سنتز متالوتیونین الگوهای متفاوتی را نشان می دهند بنحویکه میزان تجمع جیوه و بیوسنتز متالوتیونین در بافت کبد نسبت به آبشش میزان بیشتر است. تحریک سنتز متالوتیونین در کبد پس از قرارگیری در معرض غلظتهای مختلف جیوه در زمانهای مختلف نسبت به نمونه شاهد اختلاف معنی داری را نشان می دهد (P<0.05). این افزایش میزان متالوتیونین با میزان تجمع زیستی جیوه نیز رابطه معنی داری را نشان می دهد. اگر چه در بافت آبشش غلظتهای مختلف جیوه در زمانهای مختلف بجز در مورد 30 میکروگرم بر لیتر پس از 72 ساعت میزان بیوسنتز متالوتیونین افزایش معنی داری را نشان نمی دهد با این حال با افزایش تجمع زیستی جیوه دارای رابطه معنی داری می باشد. نتایج این تحقیق نشان دهنده تحریک بیوسنتز این فرم از متالوتیونین در ماهی زروک و همچنین پاسخ و واکنش سریع این گونه نسبت به سطوح مختلف آلودگی جیوه می باشد. این امر می تواند استفاده از متالوتیونین را بعنوان نشانگر زیستی فلزات سنگین بویژه جیوه در پایش زیستی و طرحهای پایش زیست محیطی اکوسیستم های دریایی بویژه خلیج فارس گسترش دهد. 

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Evaluation of Metallothionein protein as a biomarker of Mercury pollution in Scat (Scatophagus argus)

نویسندگان [English]

  • M. Sinaei
  • K. Darvish bastami
  • A. Ziadlo
  • S. Kordjazi
  • M. Vojdanian
چکیده [English]

Total Metallothionein (MT) biosynthesis and Mercury bioaccumulation under control & acute Mercury exposure were investigated in Scat (Scatophagus argus). Tissues from liver and gill of samples Scats were exposed to different Mercury concentrations (10, 20, 30μ g/l) for 24, 48, 72 hours. Mercury contents were determined through Cold Vapour Atomic Absorption Spectrometry (CVAAS). Total MT levels were determined by Enzyme-linked Immunosorbent Assay (ELISA) method. Induction of MT during exposure was tissue specific, displaying different response patterns in gill and liver. Mercury accumulated in liver much stronger than gill and the latter also showed lower MT level. Although after exposure to different mercury concentration during different periods, MT biosynthesis in liver showed a significant increase (P<0.05) but in gill did not significantly modify total MT except for 72h exposure at 30 g/l. Nonetheless, the relationship between MT biosynthesis and Mercury bioaccumulation in both tis.....

مجله علمی شیلات ایران
دوره 19، شماره 3
آذر و دی 1389
صفحه 77-86

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار