تاثیر سطوح مختلف پروتئین و انرژی جیره بر شاخص های رشد و راندمان غذا در هامور خال‌دار جوان Epinephelus coioides

نویسندگان

1 پژوهشکده آبزی پروری جنوب کشور، اهواز، صندوق پستی: 866-61645

2 موسسه تحقیقات علوم شیلاتی تهران صندوق پستی: 6116-14155

چکیده

به منظورتعیین پروتئین و انرژی مورد نیاز ماهی هامور معمولی Epinephelus coioides در مرحله انگشت قدی, 9 جیره غذایی نیمه خالص حاوی سه سطح پروتئین خام (40، 50 و 60 درصد) و سه سطح انرژی قابل هضم (16,14 18و کیلوژول بر گرم)، در یک سیستم آب در گردش (2 لیتر بر دقیقه ) با متوسط (±انحراف معیار) دمایی 11/1±32/24 درجه سانتیگراد برای 8 هفته آزمایش شد. سه تکرار برای هر تیمار در نظر گرفته شد که هر تکرار 20 عدد ماهی با میانگین (± انحراف معیار) (4/0±79/16 گرم) در مخازن پلی اتیلینی حدود 300 لیتری ذخیره سازی و روزانه دوبار تا حد سیری تغذیه می شدند. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که بازماندگی, شاخص کبدی و شاخص وضعیت به صورت معنی داری تحت تاثیر سطوح مختلف پروتئین و انرژی قرار نمی گیرد. اما پارامتر های کارایی رشد, بازده غذایی و پروتئینی, ضریب تبدیل غذایی و دریافت غذای روزانه به طور معنی داری تحت تاثیر سطوح مختلف پروتئین و انرژی قابل هضم قرار گرفته اند. جیره شماره 5 (50 درصد و انرژی قابل هضم 16کیلوژول بر گرم ( مناسب ترین جیره بود و بهترین میزان کارایی رشد, بازده غذایی و پروتئین را در بین جیره های آزمایش شده نشان داد. مقدار ظاهری استفاده از پروتئین خالص (ANPU) در بین سطوح مختلف پروتئین و انرژی قابل هضم اختلاف معنی داری نداشت. میزان چربی, رطوبت و خاکستر ترکیبات بدن تحت تاثیر سطوح مختلف پروتئین و انرژی قرار گرفت. چربی بدن ماهی با افزایش سطح انرژی افزایش و رطوبت و خاکستر لاشه کاهش یافتند. پروتئین لاشه تحت تاثیر سطوح مختلف انرژی جیره غذایی قرار نگرفت, اما با افزایش پروتئین جیره غذایی از 40 به 50 درصد در سطوح ثابت انرژی به طور معنی داری افزایش یافت. این مطالعه نشان داد که ماهی هامور معمولی E. coioides بهترین رشد را در جیره غذایی حاوی پروتئین 50 درصد، انرژی قابل هضم 16 کیلوژول برگرم و با نسبت پروتئین به انرژی قابل هضم، 25/31 میلی گرم بر کیلوژول دارند.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Effect of Dietary Protein and Energy Levels on the Growth and Body Composition of Juvenile Orange-spotted Grouper, Epinephelus coioides

نویسندگان [English]

  • J. Marammazi 1
  • E. Pagheh 1
  • Z. Mokhaiier 2
چکیده [English]

To evaluate the protein and energy requirement of orange-spotted grouper, Epinephelus
coioides fingerlings, nine experimental diets including 3 levels of crude protein (40%, 50%
and 60%) and 3 levels of digestible energy (DE, 14, 16 and 18KJ.g-1), were tested. Triplicate
300 L circular tanks provided with flow-through water system (2L. min-1) and air stone and
each stocked with 20 juvenile of grouper fish (16.79±0.4g) were applied to adopt an
experimental test for 8-weeks rearing period. The stocked fishes were fed experimental diets
to approximate satiation, twice a day. Results showed that the survival rate, hepatosomatic
index (HSI) and condition factor (CF) were independent of the dietary treatments, but final
weight, weight gain, specific growth rate(SGR), feed efficiency (FE), feed conversion ratio
(FCR), protein efficiency ratio (PER) and daily feed intake (DFI) were significantly affected
by protein and digestible energy levels (P0.05) between the treatments. viscerosomatic index(VSI) increased
significantly with the increasing of diet energy level. Body lipid, ash and moisture contents
were affected by dietary protein and energy levels. Body lipid content increased with
increasing dietary energy levels, but carcass ash and moisture decreased. Body protein content
was not affected by dietary energy level, but significantly increased when protein increased
from 40% to 50% at same energy levels (P

کلیدواژه‌ها [English]

  • Epinephelus coioides
  • protein
  • energy
  • Growth
  • Body composition