1
گروه شیلات، دانشکده علوم دامی و شیلات، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ایران.
2
مؤسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران.
10.22092/isfj.2023.128424
چکیده
این مطالعه با هدف تعیین اثر سطوح مختلف پروتئین آبکافتی امعاء و احشاء ماهی قزل‌آلای رنگین‌‌کمان (Oncorhynchus mykiss) در جیره بر عملکرد رشد، ترکیب لاشه، آنزیمهای گوارشی و فلور باکتریایی تاس‌‌ماهی سیبری جوان (Acipenser baerii) انجام شد. برای این منظور، 300 عدد تاس‌‌ماهی سیبری جوان با وزن اولیه 3±67 گرم در 12 مخزن با حجم 2000 لیتر توزیع شدند. در هر مخزن 25 ماهی معرفی و طی مدت 56 روز با سطوح مختلف پروتئین آبکافتی (PH) در چهار تیمار شامل: سطوح صفر (شاهد)، 5 (5PH)، 10 (10PH) و 20 (20PH) گرم پروتئین آبکافت شده به ازاء هر کیلوگرم جیره غذادهی شدند. بر اساس نتایج، تمام شاخصهای رشد در تیمارهای حاوی پروتئین آبکافتی نسبت به شاهد بهبود یافت (05/0p<) به طوری‌‌که بیشترین میزان نرخ رشد ویژه، وزن اکتسابی و درصد افزایش وزن در 10PH به‌دست آمد (05/0p<). در این تحقیق، کمترین میزان ضریب تبدیل غذایی در تیمار 10PH و بیشترین میزان آن در شاهد بود (05/0p<). همچنین ماهیان تغذیه شده با 10PH بالاترین مقدار پروتئین خام (14/0±10/19 درصد) و پایین‌ترین درصد چربی خام (15/0±60/5) را در ترکیب لاشه نشان دادند. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که میزان فعالیت آنزیمهای آمیلاز و لیپاز در تیمار 10PH به طور معنی‌‌داری بیشتر از سایر تیمارها بود (05/0p<). همچنین فعالیت آنزیم تریپسین در تیمار 10PH به طور معنی‌‌داری بیشتر از تیمار شاهد و 5PH بود (05/0p<). تعداد باکتری‌‌های اسیدلاکتیک در تیمار 10PH، بالاترین میزان را نشان داد (05/0p<). در مجموع، تأثیر پروتئین آبکافتی ضایعات ماهی قزل‌آلای رنگین‌‌کمان به‌ویژه در تیمار 10PH بر شاخصهای رشد، ترکیب لاشه، آنزیمهای گوارشی و تعداد باکتری‌‌های اسیدلاکتیک روده در تاس‌‌ماهی سیبری جوان مثبت و معنی‌‌دار بوده است و تیمار 10 درصد پروتئین هیدورلیز شده برای بهبود شاخصهای مورد بررسی پیشنهاد می‌‌گردد.
)